Welkom

Hello! It’s me you looking for?

Grijze duivenseks

Weken achtereen is onze achtertuin een eldorado voor oversekste grijze duiven. Hitsig als ze zijn, gaan ze flink van bil terwijl ik aan mijn ontbijt, lunch of diner zit, en toekijk. Ze hebben er weer zin in, zoals vaak in mei.

Immobiele snelheidsduivels

Iedereen kent ze wel, die geruisloze, kleurige karretjes waarmee mindervaliden zich voortbewegen en waarmee is toegestaan openbare gelegenheden binnen te rijden. Mits de ruimte dit toelaat. De scootmobiel, een geniale uitvinding. Ik prijs mijzelf driedubbel overgehaald gelukkig er (nog) geen nodig te hebben, want je zult het maar hebben, immobiliteit.

Bevrijdingsdag

Zijn het niet vooral 50 plussers die de nationale driekleur nog buiten hangen op 4 en 5 mei om de Tweede Wereldoorlog te herdenken en de vrijheid te vieren? De jongere generatie heeft toch al wat minder met het vlaggen; des te meer hebben zij met festivals, die er in overvloed worden georganiseerd. Ze vieren de vrijheid op hun manier. Niks mis mee.

Exotisch leed

Rukkende dolfijnentrainers, niet zichzelf maar de dolfijnen; olifanten die polonaise lopen en een poot geven. En wat te denken van tijgers die door brandende hoepels springen?  Waarom doen wij mensen dit dieren aan?

Gelukkig had Sharon Dijksma van de PvdA dit exotisch leed in de gaten en maakte zich in 2014 hard voor een verbod op wild in het circus. September 2015 had ze het erdoor. Goed gedaan, Sharon! Nu de dierentuinen nog onder het vergrootglas, of vind je dat geen circus?

Van prop naar speld

Het is tien jaar terug dat ik voor het laatst ben gewogen en gemeten, in groepsverband. De knop is om. Ik ga weer een poging wagen slank te worden.
Na nog een toiletbezoek schiet ik in mijn jas en lichtste schoenen die ik heb. Mijn dochter gaat mee. Voor de gezelligheid, maar ook omdat ze als psychologie studente nieuwsgierig is hoe het er op zo’n afslankclub aan toe gaat.

Wegwerkzaamheden op de agenda

Die stoere in oranje gestoken mannen langs de weg. Wie kent ze niet. De kerels die zorgdragen dat ons wegennet up-to-date blijft; zij die de kilometers wegdek afzetten.

Starend naar de gul uitgezette pionnen sukkel ik met enige regelmaat langs eindeloze afzettingen waarbij ik mij afvraag of het niet minder kan? Natuurlijk is het van belang dat de snelheid uit een verkeersstroom wordt gehaald tijdens werkzaamheden.  Maar…

Rubbers en Desperado’s

Enkele sportieve Super Nanny’s hebben Yuri van Gelder ter verantwoording geroepen. Stoute Yuri, had van het zoete goed gesnoven! Foei! Da mag niet! Niet meer doen, Yuri! Anders mag je nooit meer op hoog niveau in de ringen hangen…

Wat is je favoriet kledingstuk?

Mijn kledingkast, geef ik zonder schaamte toe, puilt uit! Een grote kast en slechts een klein deel daarvan gebruikt de man in huis. Jurken, bloesjes, spijkerbroeken, T-shirts en leggings, korte en lange rokken, wat hangt of ligt er niet in de kast? En alles is mijn, in ook nog eens diverse maten.

Nu ben ik niet het type dat zomer en winterkleding scheid, dus alles wat ik heb ligt in die ene kast.

Mijn lievelingsknuffel

Dat was een ongeveer vijfentwintig centimeter hoog chimpanseetje met bruin wollen vacht en het liefste apenbekkie van de hele wereld. Een zomaar cadeau van mijn opa en oma die op bezoek waren, jarig was ik zeker niet. Denkend aan mijn aap zie ik de dag dat ik hem kreeg zo voor me.

Ik was kleuterschool gerechtigd en zat op De Jan Duiker. Mijn beste vriendin heette Linda, die vanwege de afstand altijd door haar moeder  werd gebracht en gehaald. Ik ging zelfstandig naar huis. Verknocht was ik aan Linda. Een meisje met blonde krullen en een in mijn ogen róze naam. Dat opa en oma op bezoek kwamen wist ik, maar spelen met Linda was sterker en dus nodigde ik mijzelf uit bij Linda thuis. De twijfel die de moeder van Linda uitte nam ik direct weg door met volle overtuiging te bezweren dat het van mijn moeder écht mocht. Blij huppelde ik even later naast Linda en haar moeder mee naar huis.

Klaver2

Ze gaat haar gezichtsvermogen verliezen. Hockey zit er voor haar niet meer in. Op de achtergrond enkele clubgenoten.

De niet onfortuinlijke hockeyspeelster, Roos Klaver, heeft het syndroom van Usher. Naarmate de ziekte verergert zal de soort van tunnel, waardoor ze inmiddels de wereld inkijkt, kleiner en kleiner worden. O- my- God! Zo jong en dan zo’n vooruitzicht.
Hockey, haar passie, moet ze om die reden opgeven vertelt Roos op camera. Ze heeft zojuist haar laatste wedstrijd gespeeld. Vijftien jaar oud. En alsof dit al niet erg genoeg is… zal haar gehoor, naar alle waarschijnlijkheid, ook worden aangetast. Doof en blind! Ik zet mijn nog half volle bord macaroni op de salontafel.